Enkele weken geleden waren het dus verkiezingen. Onafgezien van het feit dat dat in mijn kleine gemeente niet bijster boeiend valt te noemen, was het toch wel weer een dag vol ergernissen. Wie heeft het in zijn hoofd gehaald om die computers met een touchscreen uit te rusten?! En moest het nu nog eens eentje zijn dat zou werken!? Even mijn relaas.
We gingen zoals elk jaar rond een uur of twaalf naar het stemlokaal. Ik ga niet vroeger, want de kans dat er wat bijzitters niet komen opdagen en ze u vriendelijk doch met aandrang vragen om plaats te nemen is realistisch! Een goede tip van Hans dus: ga nooit te vroeg stemmen. Tussen tien en elf uur is het gewoonlijk de grootste drukte. Dit jaar stond er echter om twaalf uur nog een immens lange rij. Het probleem was volgens een van de begeleiders dat men ‘s ochtends de computers niet opgestart kreeg. Een half uur staan tijd verliezen buiten het stemlokaal, dus. Gelukkig wel in mooi weer. Dan kom je aan die computers, met je kaartje. Ik ben nu zelf geen techneut, maar ook geen oude mens die er NIETS van kent. Wel, ik wist niet waar ik mijn kaart moest stoppen. Er waren aan de voorkant meerdere gleuven en er stond nergens een pijl, noch een aantekening van hoe je die kaart dan wel moest houden. Dan, die touchscreen. Nog mensen die bijna dat scherm van die tafel hebben geduwd? Het leek wel of dat ding niet compatibel was met mijn vingers! En dan moest je ook nog eens een briefje afgeven waar jouw stem op stond – lijkt me weinig safe eigenlijk. Waarom wordt dat niet onmiddellijk opgeslagen en moet dat ook nog eens worden uitgeprint? Hoe geheim is dat?
Ik vond het maar niks. Net zoals de verslaggeving. Het leek wel of er alleen in Antwerpen was gestemd. Wat een verloren zondag.
